მთავარი,სიახლეები

ყოფილი მოსამართლე პარლამენტის წინააღმდეგ

28.10.2017 • 2777
ყოფილი მოსამართლე პარლამენტის წინააღმდეგ

ლანჩხუთის ყოფილი მოსამართლე მაგული კუნჭულია პარლამენტის წინააღმდეგ საკონსტიტუციო სასამართლოში დაობს. იგი იმ კანონს ასაჩივრებს, რომლითაც ყოფილი მოსამართლისთვის კომპენსაციის მიცემა რეგულირდება პენსიაში გასვლის შემდეგ. მაგული კუნჭულია მოსამართლედ მუშაობდა 1982 წლიდან 2009 წლამდე. ლანჩხუთის სასამართლოს ლიკვიდაციის შემდეგ იგი რეზერვის მოსამართლედ ირიცხებოდა, უფლებამოსილების ვადა კი, 2013 წელს ამოეწურა.

მაგული კუნჭულია 62 წლისაა, ანუ საპენსიო ასაკის მქონე, მაგრამ ვერ იღებს 560 ლარს, რაც ყოფილი მოსამართლეებისთვისაა გათვალისწინებული. კანონი „სახელმწიფო კომპენსაციის და სახელმწიფო აკადემიური სტიპენდიის შესახებ“ კომპენსაციის გაცემას მხოლოდ 65 წლის ასაკიდან ითვალისწინებს. ასეა საერთო სასამართლოს მოსამართლეებისთვის, მაგრამ კანონმდებლობა საქართველოს უზენაესი სასამართლოსა და საქართველოს საკონსტიტუციო სასამართლოს მოსამართლეებზე სახელმწიფო კომპენსაციის გაცემისთვის არ აწესებს 65 წელს მიღწევის მოთხოვნას. უზენაესი და საკონსტიტუციო სასამართლოს ყოფილი ქალი მოსამართლეები 60 წლის ასაკიდან იღებენ განსხვავებულ პენსიას.

ამას გარდა, მაგული კუნჭულია მიიჩნევს, რომ კომპენსაციის დანიშვნის დროს, გათვალისწინებული უნდა იყოს სამუშაო გამოცდილება. მაგული კუნჭულიას 27 წლიანი მუშაობის გამოცდილება აქვს. ამის მიუხედავად, ის და სხვა ადამიანიც, ვინც, მაგალითად, 10 წელი იყო მოსამართლე 560 ლარს მიიღებს.

სარჩელში ყოფილი მოსამართლე ხაზს უსვამს იმასაც, რომ განსხვავებული მიდგომაა საკონსტიტუციო სასამართლოს, ასევე უზენაესი სასამართლოს ყოფილი მოსამართლეების შემთხვევაში, რომელთა ყოველთვიური კომპენსაცია, ანუ პენსია თვეში 1200 ლარია. მაგული კუნჭულია თანასწორობის პრინციპის დაცვაზე საუბრობს, რაც კონსტიტუციით არის გარანტირებული.

„კომპენსაციის იმგვარი მაქსიმალური ოდენობის (560 ლარი) დადგენით, რომელიც მხედველობაში არ იღებს საქართველოს საერთო სასამართლოს მოსამართლის სამუშაო სტაჟს, ხორციელდება არსებითად უთანასწორო პირების თანასწორი მოპყრობა, რასაც არ აქვს ლეგიტიმური მიზანი, გააჩნია თვითმიზნური, შესაბამისად დისკრიმინაციული ხასიათი და ეწინააღმდეგება საქართველოს კონსტიტუციის მე-14 მუხლს,“ – აღნიშნავს მოსარჩელე.

მოსარჩელის აზრით, სადავო ნორმებით ამგვარ დიფერენცირებას არ გააჩნია საქართველოს კონსტიტუციასთან თავსებადი გამართლება და ისინი ეწინააღმდეგებიან საქართველოს კონსტიტუციის მე-14 მუხლს. თანასწორობის ძირითადი უფლების არსი და მიზანია „ანალოგიურ, მსგავს, საგნობრივად თანასწორ გარემოებებში მყოფ პირებს სახელმწიფო მოეპყროს ერთნაირად, არ დაუშვას არსებითად თანასწორის განხილვა უთანასწოროდ და პირიქით“.

ყოფილი მოსამართლის ინტერესებს საკონსტიტუციოში სასამართლოში პარტნიორობა „ადამიანის უფლებებისთვის“ დაიცავს.

გადაბეჭდვის წესი


ასევე: