"ბათუმელების“ არქივიდან

„კმარელების“ მიმართ პოლიციამ ტაქტიკა „შეცვალა“

28.01.2004 • 2374
„კმარელების“ მიმართ პოლიციამ ტაქტიკა „შეცვალა“

მიხეილ სააკაშვილის ბათუმში ვიზიტმა აქაური „კმარელები“ ერთგვარად გამოაცოცხლა. ჯერ კიდევ ბოლომდე ჩამოუყალიბებელმა და არაორგანიზებულმა ჯგუფმა, ძალისმიერ „შავრაზმულ კატაკლიზმებს“ ვერ გაუძლო და სტიქიურად დაიშალა.

დღეს ორი საათისთვის „კმარას“ ორმოცდაათამდე აქტივისტი ისევ შეიკრიბა და „კმარასა“ და საქართველოს დროშებით ქუჩებში მსვლელობა დაიწყეს. ისინი სხვადასხვა შინაარსის პროკლამაციებსაც ავრცელებდნენ: „კმარა უმოქმედება“, „კმარა დიქტატურა“, „დემოკრატია და თავისუფლება აჭარის მოსახლეობას“. ცოტა ხნით ადრე, ანალოგიური პროკლამაციების გავრცელებისას, პოლიციამ ერთი აქტივისტი ავთო ბერიძე აიყვანა, თუმცა მოგვიანებით გაათავისუფლა.

მის გათავისუფლებას თავად „კმარელები“ ითხოვდნენ (მათი შეკრების ძირითადი მიზეზიც ეს ყოფილა): „ჯიბეებს მივხედოთ რამე არ ჩაგვიდონ. ყველა აქტივისტი ასე აიყვანეს… აშკარად დიდი საშიშროებაა. მთელ აქტივს წამოვიყვანთ და მოვითხოვთ, რომ დემოკრატიულ ქვეყანაში სიტყვის თავისუფლება მოგვცენ. ასე გავაგრძელებთ მანამ, სანამ ჩვენს მეგობარს არ გაათავისუფლებენ“, – აცხადებდნენ ისინი.

„კმარელები“ დარბევას ვერც დღეს გადაურჩნენ. ისინი ჯერ აჭარის შს სამინისტროსთან, შემდეგ კი ქალაქის პირველ ქვეგანყოფილებასთან მივიდნენ, სადაც მათ სამოქალაქო ტანსაცმელში გამოწყობილმა პირებმა და პოლიციელებმა დროშები წაართვეს.

პოლიციელები კმარელებს მოსახლეობის აბუნტებას აბრალებენ.

აჭარის ხელისუფლება საგანგებო მდგომარეობის მოშველიებით თავის მოქმედებებს ამართლებს და ყველას აფრთხილებს, რომ დაემორჩილონ კანონს. საგანგებო მდგომარეობის შესახებ კანონი კი მანიფესტაციებსა და შეკრებებს კრძალავს. აღნიშნული კანონის კანონიერების საკითხი კი, დღესდღეობით საქართველოს საკონსტიტუციო სასამართლოს მსჯელობის საგანია.

„კმარელების“ დევნა-შევიწროება ძველებურად აქტუალური აჭარის ძალოვანებისთვის თითქოს აღარ უნდა ყოფილიყო. ასე იმ შემთხვევამ გვაფიქრებინა, რომელსაც ორი დღის წინ ჰქონდა ადგილი.  26 იანვარს, დილით, ფიროსმანის ქუჩაზე, მეოთხე ქვეგანყოფილების თანამშრომლებმა სამი „კმარელი“ – ლევან ლორთქიფანიძე, ნოდარ დუმბაძე და ლევან ტეტემაძე დააკავეს. როგორც განყოფილების უფროსმა, გურამ დავითაძემ ჟურნალისტებთან საუბარში აღნიშნა, მისთვის უცნობი იყო, რისთვის დააკავეს ეს ბიჭები, „სიტუაციაში გარკვევის შემდეგ“ კი დაკავებულები გაათავისუფლეს და ჩამორთმეული „კმარას პროკლამაციებიც“ დაუბრუნეს.

კმარა (1)

შენობა, სადაც კმარელები ჰყავდათ.

„გაზეთი ბათუმელები“ მაშინ გათავისუფლებულ „კმარელებს“ გაესაუბრა.

დილით, დაახლოებით ათის წუთებზე აგვიყვანეს. ფიროსმანის ქუჩაზე, „გეპეისთან“ ღამით მორჩენილ პლაკატებს ვავრცელებდით. გარკვევა იმის, თუ კონკრეტულად რა ბრალდებით აგვიყვანეს, ვერ მოვასწარით, გამოძახებაზე წავიდნენ. განყოფილებაში მიგვიყვანეს და მორიგესთან დაგვტოვეს. მერე ჟურნალისტებიც  მოხვედით…

ჩვენ ერთი რამ ვიცით, ახალგაზრდობამ აჭარაში, საქართველოში უნდა შემოიტანოს კარგი ცხოვრება. აჭარაში სიტყვის თავისუფლება მაღალ დონეზე უნდა იყოს. 12 წელია ერთი გვარია ხელისუფლებაში, ეს უნდა შევცვალოთ. ჩვენი პოზიცია უნდა გამოვხატოთ.

დიდი ხანია რაცკმარასაქტივისტები ხართ?

ნოდარ დუმბაძე: 16 იანვრიდან. პირველად „კმარას“ აქტივისტი მე გავხდი. გაწევრიანება ჩემმა მეგობარმა შემოგვთავაზა, რომელიც ბათუმში ხელმძღვანელობს ამ მოძრაობას. 24 საათი მოვთხოვე მოფიქრებისთვის. მერე თბილისშიც ვიყავი და იქაურ აქტივისტებს შევხვდი.

მათთან შეხვედრა აუცილებელია გაწევრიანებისთვის?

თბილისში წასვლა აუცილებელი არაა, უბრალოდ ბათუმში „კმარა“ არაორგანიზებულია. რამდენიმე ჯგუფი მუშაობს. ერთმანეთს შეგნებულად არ ვიცნოთ. ისე თავისუფლების ინსტიტუტის სახით მალე ჩამოვყალიბდებით.

უფრო საინტერესო რამის კეთება რომ შემოგთავაზონ, მაინც გააგრძელებთკმარასპროკლამაციების გავრცელებას?

წინადადებას გააჩნია, მაგრამ სანამ ჩვენ საქმეს არ დავამთავრებთ, სხვას ხელს არ მოვკიდებთ. სჯობს ერთი-ორი თვე ათენო ღამეები, ვიდრე მთელი ცხოვრება ღამენათევი დაგვტოვოს ხელისუფლებამ.

თქვენი, როგორცკმარელისუმთავრესი მიზანი?

გვინდა სიტყვის თავისუფლება იყოს აჭარაში და მოხდეს ხავერდოვანი რევოლუცია. სჯობს ახლა გავრისკოთ, ვიდრე მთელი ცხოვრება გვეშინოდეს.

თუ გრძნობთ საზოგადოების აგრესიას?

საზოგადოებაში ჩვენს მიმართ აგრესია არ არის, მსგავსი დამოკიდებულება „აღორძინების“ მხარდამჭერებს, დღევანდელ ხელისუფლებას აქვს.

კედლებზე წარწერების გაკეთებას როგორ აფასებთ?

არ შეიძლება, ეს გადამეტებაა. პულივიზატორებით ჩვენ არ ვმუშაობთ და თუ დავიწყებთ, ასფალტს მოვხატავთ ალბათ.

რამდენს გიხდიან ამ საქმეში?

ეს შეკითხვა განყოფილებაშიც დაგვისვეს, არაფერსაც არ გვიხდიან. თბილისში ჩასვლა-ჩამოსვლის თანხა აგვინაზღაურეს. ისე, რომ მოგვეთხოვა, დარწმუნებული ვარ, გადაგვიხდიდნენ. თქვენ ფიქრობთ, აუცილებლად უნდა გადაგვიხადონ?

როგორც ცნობილია, თბილისშიკმარელებიანაზღაურებით მუშაობენ.

საქმე რაშია იცით, აქტიურები 28 კაცი ვართ. მერე, როცა თავისუფლების ინსტიტუტი ჩამოყალიბდება, სამუშაო ალბათ ყველას გვექნება და ვისაც რა შეეძლება, იმას გააკეთებს.

ღიად რატომ არ აფიქსირებთ თქვენს მოქმედებას?

ერთხელ უკვე გამოვედით, ეკლესიასთან.

ოჯახის წევრებმა თუ იციან რასაც აკეთებთ?

არა. გვიშლიან, ღელავენ. როდესაც შევეცადეთ ჩვენი საქმიანობის შესახებ რაიმეს ახსნა, შეშინდნენ. მშობლები ძირითადად წინააღმდეგი არიან.

 

გადაბეჭდვის წესი


ასევე: