პოსტაბაშიძისეული პერიოდისთვის გამალებული სამზადისი მიმდინარეობს. „ჩვენი აჭარას“ დამფუძნებელი თამაზ დიასამიძე აქტიურად ცდილობს პოლიტიკურ პროცესებში ჩართვას. მან საკონსტიტუციო სასამართლოში საგანგებო მდგომარეობის გაუქმების თაობაზე სარჩელი შეიტანა. ახლახანს კი, როცა „დემოკრატიული აჭარას“ დასაფუძნებლად სურმანიძემ ხალხი თბილისში გაიხმო, დიასამიძემ ვარდებით მსვლელობა მოაწყო ჩოლოქზე. „ჩოლოქის ხერგილის გახსნასთან დაკავშირებით სიმბოლური მსვლელობა მოვაწყეთ. გადავედით ჩოლოქზე, მოვბრუნდით უკან და შემხვედრს ვარდები დავურიგეთ“ განაცხადა ერთ-ერთმა აქტივისტმა.
ყველა ფიქრობდა, რომ დიასამიძის მხარდამჭერთა აქციას ხელისუფლება დაარბევდა, მაგრამ პირიქით კი მოხდა – ქობულეთის გამგეობის წარმომადგენლებმა აქციის მონაწილეებს ვარდები დაახვედრეს. ეს გახდა იმის საფუძველი, რომ ოპონენტებს ეთქვათ – „ჩვენი აჭარა“ ასლან აბაშიძის ხელისუფლებას შეეკრა და ერთობლივ სპექტაკლებს დგამს.
„გაზეთი ბათუმელები“ გთავაზობთ ინტერვიუს თამაზ დიასამიძესთან, რომელიც კვირის დასაწყისში შედგა.
ბატონო თამაზ, შედგება თუ არა პრეზიდენტის და აქედან გამომდინარე თქვენი თანამშრომლობა აჭარის ხელმძღვანელთან?
ვფიქრობ, რაიმე შუამავალს არ საჭიროებს ახალი პრეზიდენტი აბაშიძესთან ურთიერთობაში. სააკაშვილი გაბედულია და ცხადად აქვს კურსი აღებული აჭარაში შექმნილ მდგომარეობაზე. აქ სახელმწიფოებრივი კონტროლისა და კონსტიტუციური წესიგის აღდგენის მიმართულებით რეალური ნაბიჯები იდგმება და არამარტო განცხადების დონეზე. ერთ-ერთი ასეთი ნაბიჯი ახლახან ჩხაიძის (აკაკი ჩხაიძე) დაპატიმრება იყო. ეს ათი წლის განმავლობაში აჭარის ტერიტორიაზე აჭარის ფარგლებს გარედან ჩატარებული პირველი აქციაა. აბაშიძე ამ შემთხვევაში განერიდა მოვლენებს და შეატოვა ჩხაიძე თბილისის სამართალდამცავებს. ცენტრალურ ხელისუფლებაზე განაწყენებული თუ ძებნილი ადამიანები თავშესაფარს ყოველთვის ბათუმში პოულობდნენ. სახელმწიფო ქონების ძარცვისათვის ძებნილი მამალაძე აქედან გავიდა უცხოეთში, ცოლ-შვილი კი აქ ჰყავს დატოვებული, ეს აღარ იქნება.
ანალოგიური შეიძლება ითქვას პირიქითაც, აქ ძებნილები თბილისს აფარებდნენ თავს. ფაქტობრივად, წლების განმავლობაში თქვენც წასული იყავით…
მე არასოდეს გავქცეულვარ ჩემი კუთხიდან, თვეში ერთხელ ყოველთვის ჩამოვდიოდი ბათუმში. ზოგიერთი ქართული გაზეთი ავრცელებდა ინფორმაციას – ბათუმიდან გაქცეული დიასამიძეო. ცხადია, ასეთი რაღაცეები შემთხვევით არ ხდება, მაგრამ გააჩნია ადამიანები ამ რეგიონიდან რისთვის გარბიან. როცა ადამიანი გაურბის უსამართლობას, დაჩაგრულობას, ეს სხვა ამბავია, ხოლო როცა დამნაშავეა, სხვა.
თუმცა არც იმის უარყოფა შეიძლება, რომ ვინც გადააყენა აბაშიძემ, თბილისში წავიდნენ და მაღალ სამსახურზე მოეწყვნენ. ამ შემთხვევაში განსხვავება ისეთია, როგორც ცასა და დედამიწას შორის. საერთოდ, სასაცილოა პოლიტიკური ცენტრის აღმოცენება ბათუმში. მეტოქეობა საქართველოს ხელისუფლებასთან, რომლის ტანდემიც 95 წლის შემდეგ აღმოცენდა, წმინდა მარცხით დამთავრდა. ბათუმის პოლიტიკური ცენტრი გათამაშებული იყო შევარდნაძე-აბაშიძეს შორის ძალაუფლებისა და ქონების გადანაწილებისთვის. პოლიტიკური პარტიები, ვინც კონცენტრირებული იყო ბათუმზე, აქ საზრდოს შოულობდნენ, კარიერას იკეთებდნენ აბაშიძეს გაყალბებული საარჩევნო სიებით და აბაშიძის ადვოკატობას თამაშობდნენ, იცავდნენ ამ დამპალ რეჟიმს. მათ გატაცებულ ტრილიონებს ყველას დავაბრუნებინებთ.
ამ თანხებზე თუ გაქვთ დოკუმენტაცია ან თქვენ, ან პრეზიდენტს…
ყველაფერზე დოკუმენტაცია, ბუნებრივია, არ არსებობს, მაგრამ რაც არსებობს, დაიდება. ყველამ იცის რა შემოსავლები არსებობს აჭარაში, ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, სანაოსნოს დოკუმენტაცია ხომ არსებობს ე.წ. თბილისის პოლიტიკურმა ცენტრმა რომ დაულაგა აბაშიძეს – მილიარდზეა ლაპარაკი. ნახეთ, ნავთობის ტერმინალი, სადაც გემების მიღება-გაშვება საპორტო კონტროლის გარეშე ხდება, რამდენ დოლარად არის შეძენილი. სახელმწიფოსაგან ტერმინალი კერძო ფირმამ გამოისყიდა ჩალის ფასად – 40 მილიონ დოლარად, მისი ღირებულება კი ასეულ მილიონებს აღწევს. დაიანგარიშეთ რამდენი ტონა ნავთობის გადატვირთვა ხდება და ნახავთ რა თანხებს მიიღებთ. გატაცებული თანხების მნიშვნელოვანი ნაწილი ბანკებში არ დევს. ოქროსა და ვერცხლის, უცხოეთში სასახლეების სახით აქვთ დაბანდებული. ნახეთ წლების განმავლობაში რამდენი გადმოურიცხა ცენტრმა რეგიონს და აქედან რამდენი გადაირიცხა. ფაქტობრივად ქრთამავდა აბაშიძე ცენტრალურ ხელისუფლებას, პირამიდა იყო აქ გაკეთებული, საიდანაც საზრდოობდნენ პოლიტიკური პარტიები, მინისტრები. პოზიცია-ოზიციობანას თამაშობდნენ და ოპოზიციის ადგილი დაიკავეს ხელისუფლებაში. მოკლედ, ყველამ იცის სადღეღამისოდ რამდენი ფული იდება აბაშიძის მაგიდაზე და ისიც, რომ აქედან თბილისში მიედინებოდა მილიონები.
